و من و تو حکایت همین دو خطیم ....

دو خط موازی با فاصله ای اندک...

دوستت دارم عشقم

همیشه به یادتم گل قشنگم

انتظار!

چشم هايم را به آسماني که خدايت در آن است دوخته ام و

 دستهای خسته ام را سوی او ‏دراز کرده ام و از تو می

 خواهم که بیایی و مرا از عطر نفسهایت لبریز کنی

 بیایی و مرا به ‏سرزمين آب هاي نقره اي ، به سرزمين

 آرزوها ببری و امشب باز به گذشته مینگرم آنجا ‏که در

 اوج نا امیدی سر راهم قرار گرفتی و با نگاهت قلب یخ

 بسته ام را گرما بخشیدی و ‏امشب چون گذشته تمام

حرفهایم برای توست آ...پس کي مي آيي چشمهای خسته ام

 ‏انتظار آمدنت را می کشند؟

                                                    در غربتی تاریک وسرد از غم حکایت میکنم

امشب وجودم خسته است از سردی دلهای سرد                                                         

                                                        آیا تو هم در یاد من هستی  در این شبهای درد؟ 

همیشه به یادتم

در گذر گاه زمان خیمه شب بازی دهر

                                     با همه تلخی و شیرینی خود میگذرد

                                                                                 عشق میمیرد

                                                                                             رنگها رنگ دگر میگیرد

و فقط خاطره ها

                         که چه شیرین و چه تلخ

                                                      دست نا خورده

                                                                             به جا میماند

همدم شبهای تنهاییم  

 سلام

 
چند وقت است که ندیدمت ؟ نمی‌دانم . روزهاست؟ … نه ، سالهاست … نه ، سال کم است . قرنی‌ست نیستی . راستی چرا نیستی ؟!
نمی‌دانم کی و چطور ؟ اما در این تنهایی دلگیر فقط یادم می‌آید چه بهشتی بود روزهای با تو بودن . چه شبهای زیبایی بود از عشق گفتن .
می‌دانی ؟! تمامی دل من آکنده از عشق بود و هست . تمامی لحظه‌های من پر شده بود از عطر نفسهایت و زیبایی‌های عالم ، چشمان مهربانت . یادت می‌آید ؟! وقتی خستگی و غم بر دوشم سنگینی می‌کرد ؟! چه باک ؟! … همیشه دستانت بود که آرامش را برایم هدیه بیاورد … چه عالمی داشت … !
امشب هم تنهایم . اما دیگر تو نیستی . پس من سر بر شانه‌های چه کسی بگذارم ؟! از کجا دستی مهربان طلب کنم ؟! راستی میدانی مدت‌هاست که تنها دیوارها صدای مرا می‌شنوند ؟! هیچ نمی‌گویند ، فقط گوش می‌کنند . تو فکر می‌کنی دلشان می‌خواهد گوش کنند ؟! اما دیگرفرقی نمی‌کند ؟! من دیگر نمی‌گویم . شبهای زیادی ست که سکوت کرده‌ام . بر این دیوارها تکیه کرده‌ام و می‌گریم . دیوارها تاب می‌آورند ؟! مهم نیست . دیگر دیوار هم نمی‌خواهم …
سقف این اتاق چقدر کوتاه است ؟! احساس خفگی می‌کنم . اصلا مگر سقف آسمان چه عیبی دارد ؟ تازه ستاره‌هایش مثل لامپهای رنگی این اتاق نمی‌سوزند . همیشه روشنند ...
   باید بروم … از این اتاق … خسته‌ شده‌ام …

يكي داشت و يكي نداشت

اوني كه داشت توبودي واوني كه تورونداشت من

يكي خواست ويكي نخواست

اوني كه خواست توبودي واونيكه بي توبودن رونخواست من

يكي آوردويكي مياورد

اوني كه آورد توبودي واونيكه به جزتوبه هيچ كسي ايمان نيورد من

يكي موندويكي نموند

اوني كه موندتوبودي واوني كه بدون تونمي تونست بمونه من

يكي رفت ويكي نرفت

اوني كه رفت توبودي واوني كه به خاطرتوتوقلب هيچكي نرفت من...

يكي داشت و يكي نداشت

اوني كه داشت توبودي واوني كه تورونداشت من

يكي خواست ويكي نخواست

اوني كه خواست توبودي واونيكه بي توبودن رونخواست من

يكي آوردويكي مياورد

اوني كه آورد توبودي واونيكه به جزتوبه هيچ كسي ايمان نيورد من

يكي موندويكي نموند

اوني كه موندتوبودي واوني كه بدون تونمي تونست بمونه من

يكي رفت ويكي نرفت

اوني كه رفت توبودي واوني كه به خاطرتوتوقلب هيچكي نرفت من...

بی تو...

دلم هيچ نمي خواهد

فقط تو را ميخواهد و گرماي حضورت

آرامش وجودت

خنده ها و مهربانيت

و هر آنچه كه با حضور تو رنگ زندگي ميگيرد

بي تو همه چيز طعم مرگ ميدهد

بي تو همه جا تاريك است

به تو گفته بودم كه از تاريكي مي ترسم

تنها يك آرزو دارم

           دلم تو را ميخواهد

خیلی سخت هست آدم گل خود اش را در

باغچه دیگران ببیند و بگوید چه زیبای ای گل