شاخه ای - 17 June 2009 - بهترین سایت عاشقانه

شاخه ای از نگهم می خشکد

و به شط دل بی آب شده

قدمی از دل من می پرسد!

شاید این بار کلامش عشق است!

به دل لک زده از برگ وصال

فاتح صبح دلم ، پر مهر است!

دمی از شاخه ی بی کس شدنش می دانم!

که چرا فرش دل آن همه صیاد ، چرا؟

بر کبوتر شدن شاخه گلی تسلیم است!

من کمی می دانم ،

هدف فاصله ی شهر خدا تا دل ما، به دمی عشق ، دمی دلتنگی است !

من کمی می دانم ،

که چرا دست به دستان خدایم دادم ؟

من کمی می دانم ،

خادمان حرم عشق چرا بیدارند ؟!

که چرا عشق ، تمنا و وصال همه را می دانند؟!

من کمی می دانم ،

که چرا خاطر سرو خسته ، از نگاه بادی کمی دلتنگ شده ؟!

که در این شهر غریب ، آشنایی ، ز چه رو شیفته و خام شده ؟!

من کمی می دانم ،

که چرا عزت و ایمان همه کمرنگ شده ؟!

ز چه رو ، عشق به سجاده نشینان ، پر نیرنگ شده ؟!

شب پر دلتنگی است !

سایه ای افسرده !

آشنایی خسته !

و دل شاعر شهر ، با لبانی بسته

خسته از دلتنگی است !

من کمی می دانم ،

خاطر سرد غروب ، ز چه رو ، طلب عشق از آن صبح مسیحا می کرد ؟!

من کمی می دانم ،

که چرا ساکنی از دشت خدا ، دل ویران شده اش ، غمگین است ؟!

من کمی می دانم ،

شب رهایی دارد !

درد رنگی دارد !

ز چه رو ، حادثه های دل ما باز پیامی دارد !

کار ما ، دلداری است !

درد ما ، بی تابی است !

سهم ما ، پاییز است !

ولی انگار ، پیامی خفته

در دلم جاوید است !

من کمی می دانم ،

که چرا شربت ایام کمی تلخ شده ؟!

و چرا نی لبک عشق ، بد آهنگ شده ؟!

من کمی می دانم ،

که صلاح دل ما ، باز همان عشق خداست

وتمام دل ما ، باز خوش آهنگ و پر از عشق و وفاست !

من صدایم جاری است !

من پر از حادثه ام !

.

.

.

من پیامی دارم...

کمی از عشق به درگاه خدا می دانم !

من پیامی دارم

.

.

ای سبکبال خیال ، ای سراسر امید !

در ره عشق ، رهایی باید !

.

.

من سلامی دارم

و میان دل خود باز خدایی دارم.......ـ