یه شب خوب تو آسمون ، یه ستاره ی چشمک زنون 

خندید و گفت : کنارتم تا آخرش ، تا پای جون 

ستاره ی قشنگی بود ، آروم و ناز و مهربون 

ستاره شد عشق من و منم شدم عاشق اون 

اما زیاد طول نکشید عشق من و ستاره جون

ماه اومد و ستاره رو دزدید و برد  نامهربون

ستاره رفت و من شدم بی هم زبون 

حالا شبا به یاد اون چشم می دوزم به آسمون 

دلم میخواد داد بزنم ... این بود قول و قرارمون ؟